لاغری دائمی، با عبادت و اخلاق اسلامی!

مهمترین عامل چاقی، حرص و طمع زیاد، و ترس از مردن: از گرسنگی است! در نتیجه با توکل، به خدا می توان بر این ترس غلبه کرد. در بحث ریسک دیدیم که: ماده گرایان چه بلایی سر بشریت آورده، و آنها را با ترس های بیهوده، به استثمار کشیده است. در حالیکه در اسلام ریسک وجود ندارد، خداوند همه کارها را براساس حکمت آفریده. همه فعل و انفعالت جهان هم، ارتباط مستقیم با رفتار انسان دارد. لذا جهل انسان به برخی اتفاقات در اینده، با توکل و اعتماد به خدا از بین می رود. قران می فرماید الا بذکرالله تطمئن القلوب، با یاد خدا دلها و روانها آرامش پیدا می کنند. شما وقتی سوار هواپیما می شوید، با اعتماد به خلبان و هواپیما، ترس را از خود دور می کنید. و وقتی به پزشک مراجعه می کنید، با این زبان و خط او را متوجه نمی شوید! ولی به نسخه آن با اعتماد عمل می کنید. لیبرالیزم و سوسیالیزم غرب، با حذف خدا از زندگی، تنش های روانی را جایگزین: ارامش روانی کرد و: با بی اعتمادی به خدا، همه چیز را مخاطره آمیز، و بدون برنامه معرفی کرد. در مورد چاقی هم همینطور است. کلیه دارو های ضد چاقی، بر اساس کم کردن اشتها، یا ازبین بردن آن متکی است. از فرمولهای شیمیایی مانند: فنل فتالئین استفاده می کنند که: مرگ افراد را تسریع می کند. در حالیکه همه این موضوع می تواند: ارادی باشد و شخص اراده کند که: کمتر بخورد! ببینید غرب چقدر انسان را بی اراده کرده، که اشخاص را برای کم خوردن، حتی به ساکشتن و یا: بریدن فسمت های جذبی: روده و معده وادار می کند! اما بی خاصیتی اینهمه تدبیر های دروغین، برگشت به حالت قبلی، بعد از عمل جراحی است! یعنی بدن حتی قسمت های: بریده شده معده را هم ترمیم می کند. در حالیکه از نظر اسلامی ، پیامبر گرامی در 14قرن پیش فرموده: تا گرسنه نشدید، غذا نخورید و تا سیر نشدید، دست از خوردن بکشید! معده یا پرخوری را اساس: همه بیماری ها اغلام نموده. لذا جنبه ارادی قضیه خیلی مهم است، که در اسلام برای آن ثواب هم تعریف شده: در بسیاری از احکام، از شکم پر انتقاد شده: با شکم پر یا خالی استحمام نکنید ، جماع نکنید! با شکم پر نخوابید، با شکم پر نماز نخوانید! همه رزمندگان اسلام، لاغر و باریک اندام بودند. منتهی ، لیبرالیزم، با دروغ و مسخره خواندن اینها، استرس لازم را، برای چاقی ایجاد می کند. نفس شیطانی یا لیبرالیزم غرب، با وعده فقر و گرسنگی و بی آبی ! مردم را برای خوردن زیاد تشویق کرد. حتی مسابقات پرخوری یا بزرگ ترین سفره های غذایی و: بیشترین تنوع مواد غذایی راه انداختند. در اسلام ما ه رمضان هست، چرا که در ماه رمضان همه مکلف هستند: گرسنگی عمدی را تحمل کنند. تا هم اراده آنان محکم شود، و هم فقرا و محرومین را فراموش نکنند. این در حالی است که فقر تبلیغ نمی شود، بلکه نعمت های خدایی: بی شمار و اندازه بیان می شود. فقط میوه های روی زمین را، تاکنون هیچ ملتی، همه را نتوانسته اند میل کنند! باز هم خداوند برای اطمینان بشر می گوید: اگر ایمان بیاورید برای شما خزائن فراوان: زمین و آسمان را می دهم. نمونه خزانه آسمانی: برف و باران و هوا است که: همگی رایگان است.(اما غربیها برای همه آنها پول و عوارض می گیرند) معادن و مخازن زیر زمینی و: رو زمینی هم که حد و حصر ندارد. بطوریکه مازاد بسیاری از تولیدات کشاورزی، گندیده می شود و یا در پای درختان می پوسد. لذا ترس از اینکه گرسنه بمانیم، یا قحطی شود بطور کلی در اسلام مردود است. البته استثنا آن در قران وجود دارد: که به عنوان نزول بلا ذکر شده، یعنی کفران نعمت و رفتارهای زشت بشر، باعث  می شود که قحطی شود. والا خط اصلی فراوانی چند برابری نعمت ها است.