تطبیق دانش یا دانش تطبیق؟

استادان بزرگی مثل ایت الله محمد باقر صدر، ایت الله بهشتی و مطهری و علامه جعفری و طباطبایی، مطالعه ای بین ادیان الهی و مکاتب ضد الهی کرده، نظر هایی ابراز نموده اند. پیروان و شاگردان سعی کردند: این کار انها را تطبیق دانش و علوم اسلامی با علوم روز نام گذاری کنند. در حالیکه این طور نیست و شان آنها، اجل از این عمل است. دانش الهی با دانش ضد الهی، قابل جمع یا مقایسه نیست. مثل این است که بگوئیم علی و معاویه! البته از نظر خیلی ها، علی ع برتری هایی به معاویه دارد. اما شان علی این نیست که: با همچو جرثومه فسادی مقایسه، یا همسنگ شود. امام علی ع خود می فرماید: الدهر انزلنی! ثم انزلنی حتی یقولون علی و معاویه. یعنی توهین به شان خود می داند که: با معاویه برابر یا مقایسه شود. علی ع باید با انبیا و اولیا مقایسه شود، مقایسه با شیطان و شیطان صفتان، قیاس مع الفارق است. برای روشن موضوع باید بدانیم که: اندیشه و ضد اندیشه قابل جمع نیست. زیرا در تناقض هشت وحدت شرط است. و جمع بین متناقضین محال است: مثل شب و روز، نور و تاریکی. اما اگر یکی از این شرایط کم باشد، به شکل تضایف یا تضاد قابل بحث است. مثلا اگر وحدت زمان در تضاد شب و روز شرط نباشد، توالی به حساب آمده و شب بعد از روز، و روز بعد از شب می آید، که طبیعت چنین است. در نور وتاریکی وحدت مکان نباشد، یک جا نور و جای دیگری تاریکی، قابل بحث است یا: پدر و فرزندی که آن را تضایف هم می گویند. حال باید دید که خدا و شیطان نقیض هم هستند یا متضاد؟ و اندیشه خدایی با اندیشه شیطانی، قابل مقایسه هستند یا خیر. چه رسد به اینکه بخواهیم آنها را تطبیق بدهیم! البته آموزش تطبیقی داریم! مثلا چند کشور اموزش های خود را، با هم تطبیق می دهند تا نقاط اشتراک و افتراق آنها معلوم شود. طبیعتا این کار برای طرفین است، یعنی کمبود هریک با دیگری برطرف شود. اما در اندیشه یا مکتب الهی، می توان از از اندیشه شیطانی یا ضد خدایی، وام گرفت؟ این توهین به خداوند نیست؟ که بگوییم در قران یا کتاب های آسمانی، چیزی را از ما پنهان کرده! که باید از شیطان بپرسیم؟ اما یک راه باقی است، و آن اینکه پالایش اندیشه کنیم. یعنی هدف این است که: سیستم فکری غیر خدایی، ضعف هایش آشکار شود، و کنار برود. پس منظور علمای اعلام و متفکران اسلامی این بوده که: ثابت کنند که (الاسلام یعلوا و لایعلی علیه) اسلام در هر زمینه حرف دارد.(کلمه الله هی العلیا). که از همه حرف ها و نظریه ها بالاتر است. لذا علامه امینی در میان کتب اهل سنت غور می کند، به یک دلیل: ثابت کند که همه حرفهای انان اشتباه است، و اگر صحیح هم باشد، از امامان شیعه گرفته اند. بنابر این از متون اهل سنت دلیل بر: اثبات نظریه اسلامی و شیعی میاورد. نظریه شیعه این است که: ولایت یعنی حکومت و سیاست. ولی اهل سنت می گویند: ولایت یعنی دوستی! انحراف از حق ولو یک ذره هم باشد، باطل محسوب می شود. لذا علامه طباطبایی در اصول فلسفه و روش رئالیسم، به دنبال اثبات انحراف حداقلی برای مکاتب دیگر است. از ماتریالیسم تا پویزیتیویسم، همه می گویند: فقط هر انچه دیدنی است، علم است. ممکن است شنیدن (یا حواس پنجگانه) را هم اضافه کنند، ولی باز هم انحراف است. حتی اگر متافیزیک، حس گرما و سرما و شادی و غم و غیره را هم به ابزار شناخت اضافه کنند، باز هم شیطانی و انحرافی است. زیرا سعی همه آنها این است که: وحی را از حیطه علم خارج کنند. یعنی هرچه وسعت ابزار شناخت بیشتر شود، تا آن ابزار اصلی فراموش شود، این عقاید شیطانی است. بنابر این تطبیق مطلق معنایی ندارد. بلکه تطبیق با قبول وحی مصداق پیدا می کند.  

Matching knowledge or knowledge of marching?

Great masters such as Ayatollah Mohammad Baqir Sadr, Ayatollah Beheshti and Motahhari and Allameh Jafari and Tabatabai have studied the divine religions and anti-divine schools and expressed their views. Followers and students tried: to call them the application of Islamic knowledge and sciences with modern sciences. While this is not the case and their dignity is the deadline for this action. Divine knowledge cannot be combined or compared with anti-divine knowledge. It is like saying Ali and Mu'awiyah! Of course, according to many, Ali has advantages over Mu'awiyah. But Sean Ali is not: to be compared, or equated with such a germ of corruption. Imam Ali (AS) himself says: even says Ali and Mu'awiyah. That is, insulting oneself knows that: it is equal to or compared to Mu'awiyah Ali's should be compared to the prophets and saints, the comparison with the devil and the devil of your attribute is an analogy with the difference. To clarify the issue, we must know that: thought and anti-thought cannot be combined. Because in contradiction, eight unity is a condition. And it is impossible to combine contradictions: like night and day, light and darkness. But if one of these conditions is low, it can be discussed in the form of addition or contrast. For example, if the unity of time is not a condition in the contradiction of night and day, it is considered a sequence and night comes day after day, and day after night, which is the nature. There is no unity of place in light and darkness, one place is light and the other place is darkness, it is debatable or: father and son, which is also called doubling. Now it must be seen that God and Satan are also contradictory or contradictory? And are divine thoughts comparable to evil thoughts or not? How about we want to adapt them! Of course we have comparative training! For example, several countries adapt their training to identify commonalities and differences. Naturally, this is for the parties, that is, to address the shortcomings of each with the other. But in divine thought or school, can one borrow from satanic or anti-divine thought? Isn't this an insult to God? To say that he has hidden something from us in the Qur'an or the heavenly books! That we should ask the devil? But there is one way, and that is to refine the thought. That is, the goal is: to expose the weakness of the atheistic system of thought, and to step aside. Therefore, the meaning of Islamic scholars and thinkers was to: prove that Islam has a say in every field. Which is higher than all words and theories. Therefore, Allameh Amini meditates among the books of the Sunnis, for one reason: to prove that all their statements are wrong, and if it is true, they have taken it from the Shiite Imams. Therefore, from the Sunni texts, he brings proof: proof of Islamic and Shiite theory. The Shiite theory is that: Wilayah means government and politics. But the Sunnis say: Wilayah means friendship! Deviation from the right, even if it is a particle, is considered void. Therefore, Allameh Tabatabai in the principles of philosophy and the method of realism seeks to prove a minimal deviation for other schools. From materialism to positivism, everyone says: all that is visible is science. They may add hearing (or the five senses), but it is still a diversion. Even if they add metaphysics, the feeling of heat and cold and joy and sorrow, etc. to the means of cognition, it is still evil and deviant. Because all of them are trying to: take revelation out of the realm of science. That is, the greater the breadth of the tools of cognition, the more the original tools are forgotten, these are evil ideas. Therefore, absolute adaptation does not make sense. Rather, it applies to the acceptance of revelation.

مطابقة المعرفة أو المعرفة المطابقه؟

لقد درس أساتذة عظماء مثل آیة الله محمد باقر صدر وآیة الله بهشتی ومطهری والعلامة جعفری وطبطبائی الأدیان السماویة والمدارس المناهضة للإله وعبروا عن آرائهم. حاول المتابعون والطلاب: أن یطلقوا علیهم تطبیق المعارف والعلوم الإسلامیة بالعلوم الحدیثة. فی حین أن هذا لیس هو الحال وکرامتهم هی الموعد النهائی لهذا العمل. لا یمکن الجمع بین المعرفة الإلهیة أو مقارنتها بالمعرفة المضادة للإله. مثل قول علی ومعاویة! بالطبع ، وفقًا للکثیرین ، یتمتع علی بمزایا على معاویة. لکن شون علی لیس کذلک: یجب مقارنته أو مساواته بمثل هذه الجرثومة من الفساد. یقول الإمام علی (ع) نفسه: الدهر أنزالنی! ثم انزلنی حتى یقول علی ومعاویة. أی: أن سب الذات مع العلم: أن تکون مساویة لمعاویة أو مقارنتها. یجب مقارنة علی بالأنبیاء والقدیسین ، والمقارنة مع الشیطان والشیطان من صفتک تشبیه بالفرق. لتوضیح الموضوع ، یجب أن نعرف أن: الفکر والمناهضة للفکر لا یمکن الجمع بینهما. لأنه فی تناقض ، فإن ثمانیة وحدة هی شرط. ومن المستحیل الجمع بین التناقضات: مثل اللیل والنهار والنور والظلام. ولکن إذا کان أحد هذه الشروط منخفضًا ، فیمکن مناقشته فی شکل ضرب أو تناقض. فمثلاً إذا کانت وحدة الوقت لیست شرطًا فی تناقض اللیل والنهار ، فإنها تعتبر تسلسلًا ، ویأتی اللیل یومًا بعد یوم ، ونهارًا بعد لیل ، وهی الطبیعة. لا توجد وحدة مکان فی النور والظلام ، مکان واحد فیه نور والآخر ظلام ، إنه قابل للنقاش أو: الأب والابن ، وهو ما یسمى أیضًا بالمضاعفة. الآن علینا أن نرى ما إذا کان الله والشیطان متناقضان أم متناقضان؟ وهل الأفکار الإلهیة تقارن بالأفکار الشریرة أم لا؟ ماذا عن نرید تکییفها! بالطبع لدینا تدریب مقارن! على سبیل المثال ، تکیف العدید من البلدان تدریبها لتحدید القواسم المشترکة والاختلافات. وبطبیعة الحال ، هذا للأطراف ، أی معالجة أوجه القصور فی کل منهما مع الآخر. ولکن فی الفکر أو المدرسة الإلهیة ، هل یمکن للمرء أن یستعیر من الفکر الشیطانی أو المضاد للإله؟ ألیست هذه إهانة لله؟ لقول أنه أخفى علینا شیئاً فی القرآن أو فی الکتب السماویة! أن نسأل الشیطان؟ ولکن هناک طریقة واحدة ، وهی صقل الفکر. أی أن الهدف هو: کشف ضعف نظام الفکر الإلحادی والتنحی جانباً. لذلک کان معنى علماء الإسلام والمفکرین: إثبات أن للإسلام قول فی کل مجال. وهو أعلى من کل الکلمات والنظریات. لذلک یتأمل العلامة أمینی فی کتب أهل السنة لسبب واحد: أن یثبتوا أن أقوالهم کلها خاطئة ، وإذا کانت صحیحة فقد أخذوها من أئمة الشیعة. لذلک یقدم من النصوص السنیة الدلیل: الدلیل على النظریة الإسلامیة والشیعیة. تقول النظریة الشیعیة أن: الولایة تعنی الحکومة والسیاسة. لکن أهل السنة یقولون: الولایة تعنی الصداقة! الانحراف عن الحق ، ولو کان جسیمًا ، یعتبر باطلاً. لذلک ، تسعى علامة طباطبائی فی مبادئ الفلسفة ومنهج الواقعیة إلى إثبات الحد الأدنى من الانحراف للمدارس الأخرى. من المادیة إلى الوضعیة ، یقول الجمیع: کل ما هو مرئی هو العلم. قد یضیفون السمع (أو الحواس الخمس) ، لکنه لا یزال تشتیتًا. حتى لو أضافوا المیتافیزیقیا والشعور بالحرارة والبرودة والفرح والحزن ، إلخ إلى وسائل الإدراک ، فإنها لا تزال شریرة ومنحرفة. لأنهم جمیعًا یحاولون: إخراج الوحی من عالم العلم. أی أنه کلما زاد اتساع وسائل الإدراک ، زاد نسیان الأداة الأصلیة ، وکلما زاد شؤ هذه الأفکار. لذلک ، فإن التکیف المطلق لا معنى له. بل على قبول الوحی.

Eşleşen bilgi mi yoksa bilgisi mi eşleştirme?

Ayetullah Muhammed Bakir Sadr, Ayetullah Beheshti ve Mutahari ve Allameh Jafari ve Tabatabai gibi büyük ustalar, ilahi dinleri ve ilahi olmayan okulları incelediler ve görüşlerini ifade ettiler. Takipçiler ve öğrenciler denediler: onlara İslami bilgi ve bilimlerin modern bilimlerle uygulanması demeye. Durum böyle olmasa da ve haysiyetleri bu eylem için son tarih. İlahi bilgi, ilahi olmayan bilgi ile birleştirilemez veya karşılaştırılamaz. Ali ve Mu'awiyah demek gibi! Elbette birçok kişiye göre Ali'nin Muaviye'ye göre avantajları var. Ancak Sean Ali, böyle bir yolsuzluk tohumuyla kıyaslanacak veya eşitlenecek bir şey değil. İmam Ali (a.s.) kendisi diyor ki: Al-Dahr Anzalni! Sonra Anzalni, Ali ve Mu'awiyah bile diyor. Yani, kendine hakaret etmek şunu bilir: Muaviye'ye eşit veya kıyaslanmalıdır. Ali'nin peygamberlerle ve azizlerle karşılaştırılması gerekir, şeytan ve şeytanla karşılaştırma sizin aradaki benzetmenizdir. Konuyu açıklığa kavuşturmak için şunu bilmeliyiz: düşünce ve anti-düşünce birleştirilemez. Çünkü çelişki içinde sekiz birlik bir şarttır. Ve çelişkileri birleştirmek imkansızdır: gece ve gündüz, ışık ve karanlık gibi. Ancak bu koşullardan biri düşükse, ekleme veya kontrast şeklinde tartışılabilir. Örneğin, zamanın birliği gece ile gündüzün çelişkisinde bir koşul değilse, bir dizi olarak kabul edilir ve gece gündüz, gece de tabiattır. Aydınlık ve karanlıkta yer birliği yoktur, bir yer aydınlıktır, diğer yer karanlıktır, tartışılır veya: baba oğul, aynı zamanda dublaj da denilir. Şimdi Tanrı ve Şeytan'ın da çelişkili mi yoksa çelişkili mi olduğunu görmeliyiz? Ve ilahi düşünceler kötü düşüncelerle karşılaştırılabilir mi, değil mi? Onları uyarlamaya ne dersiniz! Elbette karşılaştırmalı eğitimimiz var! Örneğin, birkaç ülke eğitimlerini ortak yönleri ve farklılıkları belirlemek için uyarlar. Doğal olarak bu taraflar için yani birbirinin eksikliklerini gidermek içindir. Fakat ilahi düşüncede veya okulda şeytani veya ilahi karşıtı düşünceden ödünç alınabilir mi? Bu Tanrı'ya bir hakaret değil mi? Kuran'da veya ilahi kitaplarda bizden bir şey sakladığını söylemek! Şeytana sormamız gerektiğini mi? Ama bir yol var, o da düşünceyi iyileştirmektir. Yani amaç, ateist düşünce sisteminin zayıflığını ortaya çıkarmak ve bir kenara çekilmektir. Bu nedenle İslam alimlerinin ve düşünürlerinin niyeti: İslam'ın (Al-İslam Ya'lwa ve La'ali Alayh) her alanda söz sahibi olduğunu kanıtlamaktı. Bu, tüm kelime ve teorilerden daha yüksek. Bu nedenle Allameh Amini, Sünnilerin kitapları arasında tek bir nedenle derin derin düşünür: tüm ifadelerinin yanlış olduğunu kanıtlamak ve doğruysa bunu Şii İmamlardan almışlardır. Bu nedenle, Sünni metinlerinden kanıt getiriyor: İslami ve Şii teorisinin kanıtı. Şii teorisi şudur: Wilayah, hükümet ve siyaset demektir. Ama Sünniler diyor ki: Wilayah dostluk demektir! Sağdan sapma, bir parçacık bile olsa, geçersiz kabul edilir. Bu nedenle, felsefe ilkelerinde ve gerçekçilik yönteminde Allameh Tabatabai, diğer okullar için minimum bir sapmayı kanıtlamaya çalışmaktadır. Materyalizmden pozitivizme herkes diyor ki: Görünen tek şey bilim. İşitme (veya beş duyuyu) ekleyebilirler, ancak bu yine de bir saptırmadır. Bilişsel araçlara metafizik, sıcak ve soğuk hissi, neşe ve keder vb. Ekleseler bile, bu yine de kötü ve sapkın. Çünkü hepsi bilim aleminden vahiy çıkarmaya çalışıyor. Yani, biliş araçlarının genişliği ne kadar büyükse, orijinal araç ne kadar çok unutulursa, bu fikirler o kadar kötüdür. Bu nedenle, mutlak uyum mantıklı değildir. Daha ziyade, vahyin kabulü için geçerlidir.